அவள் நிறையும் கிறுக்கல்கள்

வந்து நிற்கும்

நினைவுகளுக்கெல்லாம்

விடையெனவும் தடமெனவும்

ஆங்காங்கே கிறுக்கப்படும் எழுத்துக்களில்

அவ்வளவுமாய்

அவள்தான் நிறைந்திருக்கிறாள்..

.

நாளுக்கொன்றாய்

நாளைக்குமொன்றாய்

விடுபடும் வார்த்தைக்கோர்வைகள்

பலருக்கு கவிதையாகவே

புலப்படுவது

செயப்பாட்டு விந்தையே..

.

அவைகள் அவளுக்கான

என் கிறுக்கல்கள்தான்

என்பதில் ஆணித்தரமென

நிற்பதிலிருக்கும்

உணர்வுப் போராட்டம்

சொல்லி மாளாது..

.

வெண்ணிற தாளினமே,

தூது போ!

தனிமையில் சந்தித்து

என் மனதை

விட்டுவா என்னவளிடம்.....

.

அவளால் மட்டும்

வெறுக்கப்படும்

என் வெற்றுக்கிறுக்கல்கள்

கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் தேய்ந்து

மரித்துக் கொண்டிருக்கின்றன,

ஆறாம் விரலிலிருந்து விடுபட்டுக்

கரையும்

கண்ணீர் புகையென...

 

 - தேனு

நன்றி திண்ணை
http://www.thinnai.com/?module=displaystory&story_id=31103276&format=html